Kobiety w średnim wieku zgłaszają się najczęściej do lekarza wystraszone niepokojącymi, jak same mówią, nienormalnymi objawami. Nagle zaczynają im dokuczać duszności, mają kołatanie serca, zaburzenia miesiączkowe. Objawy mogą przypominać ciążę a przeważnie wchodzą w tzw, okres przedmenopauzalny.

Z polskich statystyk medycznych wynika, że ostatnia miesiączka przypada na 49-51 rok życia kobiety. Około sześć lat przed tą datą rozpoczyna się właśnie okres przedmenopauzalny. Już 44-letnia kobieta może odczuwać objawy sugerujące nadejście klimakterium. Są one związane z coraz mniejszą produkcją żeńskich hormonów -estrogenów.

Zmniejszenie produkcji hormonów, w wyniku fizjologicznego przekwitania, powoduje szereg zmian w całym organizmie i jest ogromnym przeżyciem emocjonalnym dla każdej kobiety. Początkowo zmiany dotyczą charakteru krwawień miesięcznych. Mogą być one nieregularne lub bardzo obfite. Następnie są one bardzo rzadkie i skąpe, aż w końcu zanikają. W tym okresie nasila się również wiele nieprzyjemnych dla kobiety dolegliwości: duszności, „uderzenia gorąca”, zaczerwienienie twarzy, przyspieszenie czynności serca i oddechu, bóle i zawroty głowy, zmienność nastrojów, zaburzenia czynności przewodu pokarmowego. Zwykle nawet nieleczone objawy ustępują po roku, dwóch, ale mogą się również utrzymywać nawet do 65 roku życia.

Zmniejszona ilość hormonów żeńskich przyczynia się również do zmian zanikowych sromu i pochwy, błona śluzowa jest podrażniona i podatna na stany zapalne. Kobiety skarżą się również na zanik śluzu szyjkowego, pieczenie i świąd pochwy.

W rok po ostatniej miesiączce lub później, w tzw. okresie pomeno-pauzalnym, kobiety często skarżą się na zanikowe zapalenie pochwy i pęcherza moczowego. Niekiedy dochodzi do rozrzedzenia tkanki kostnej (zrzeszotnienia kości) co prowadzić może do złamań główki lub szyjki kości udowej na skutek niewielkich nawet urazów. Zanik estrogenów sprzyja także rozwojowi miażdżycy naczyń i choroby wieńcowej oraz prowadzi do zmian skórnych: zwiodczenia, utraty pigmentacji, zrogowacenia.

Do obowiązków lekarza należy uprzedzenie pacjentki o możliwości występowania dokuczliwych symptomów menopauzy. Ich intensywność można osłabić podając preparaty farmakologiczne. Musimy jednak zdać sobie sprawę z tego, że klimakterium jest naturalnym procesem w życiu każdej kobiety i nie da się go uniknąć.