Prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego – Popularna niegdyś reguła określająca górną granicę normy = wiek + 100 nie ma już zastosowania. Obecnie uważa się, że prawidłowe ciśnienie u osób dorosłych powinno wynosić poniżej 140/90 mm Hg. Stwierdzono bowiem jednoznacznie, w różnych badaniach metodami statystycznymi, że ciśnienie powyżej tej granicy wiąże się ze znamiennie częstym występowaniem powikłań, takich jak udar mózgu czy zawał serca.
Nie znaczy to jednak, że zawsze chorzy z ciśnieniem wyższym od prawidłowego winni być leczeni farmakologicznie. Na ogół u osób w starszym wieku (np. powyżej 65. roku życia) leczenie rozpoczyna się, gdy ciśnienie wynosi co najmniej 160/95, podczas gdy u chorych młodszych wskazania do leczenia ustala się zazwyczaj wtedy, gdy ciśnienie wynosi 140/90 lub więcej. Ostatecznie o konieczności wdrożenia leczenia farmakologicznego, które w większości przypadków trwa całe życie, decyduje lekarz.

Pomiar ciśnienia
Trzeba zauważyć, że rzadko jesteśmy w stanie (z wyjątkiem bardzo wysokich wartości) rozpoznać tę chorobę na podstawie tylko jednego pomiaru ciśnienia. Zwykle do postawienia rozpoznania jest konieczne prowadzenie regularnych pomiarów co najmniej kilka tygodni.
Właściwie każdy chory diagnozowany w kierunku nadciśnienia powinien zaopatrzyć się w aparat (manometr), gdyż umożliwia on częsty pomiar ciśnienia w domu, a także pozwala wyeliminować błąd pomiaru, określany jako „nadciśnienie białego fartucha” (tzn. zawyżone ciśnienie związane z wizytą u lekarza).
Najbardziej wiarygodne są manometry rtęciowe. Manometry metalowe (sprężynowe) zużywają się w eksploatacji i należy je okresowo sprawdzać.
Mankiet aparatu powinien mieć wymiary dostosowane do wymiarów ramienia badanego, tzn. jego szerokość powinna odpowiadać około 2/3 odległości od barku do zgięcia łokciowego. Stosowanie zbyt małego (standardowego) mankietu, np. u osoby bardzo otyłej, fałszywie zawyża pomiar. Mankiet zakłada się na gołe ramię, nie uciśnięte przez zawinięty rękaw.