Co możesz zrobić?
W razie podejrzeń, że coś złego dzieje się z twoim dzieckiem, trzeba sprawę wyjaśnić , a jeśli podejrzenia się potwierdzą – zacząć działać.
Zapytaj wprost o to, czy jest prześladowane przez inne dzieci. Bądź przygotowana na milczenie, wykręty, kłamstwa. Dziecko wstydzi się mówić o swoim upokorzeniu. Boi się także interwencji dorosłych, bo sądzi, że to pogorszy jego położenie. Gdy nabierze zaufania i uwierzy, że chcesz mu pomóc, z pewnością się otworzy.
Daj dziecku silne oparcie psychiczne. Nie bagatelizuj jego zwierzeń. Wysłuchaj. Wyraźnie podkreśl, że spotyka je krzywda. Okazuj swoją miłość, pomagaj mu w odnajdowaniu jego mocnych stron.
Wspólnie zastanówcie się, jak powstrzymać rówieśników przed agresją. Nie przedstawiaj uniwersalnych i „jedynie słusznych” rozwiązań. Pozwól dziecku wyrazić swoje zdanie.

Zanim podejmiesz jakiekolwiek działania, uzyskaj aprobatę dziecka na ujawnienie całej sprawy. Pamiętaj, że jest zastraszone i boi się skutków twojej interwencji. Dopilnuj więc, aby poczuło się bezpiecznie oraz uwierzyło, że chcesz i możesz mu pomóc.

Nawiąż współpracę ze szkołą. Porozmawiaj z wychowawcą, pedagogiem szkolnym lub z dyrektorem. Domagaj się zapewnienia dziecku skutecznej ochrony i takiego zakończenia sprawy, by ryzyko następnych ataków było znikome. Natychmiastowe postawienie problemu na forum publicznym, bez zadbania o bezpieczeństwo dziecka, może tylko pogorszyć sytuację i zwiększyć jego cierpienie.
Jeśli przemoc przybiera bardzo drastyczne formy, możesz zgłosić sprawę policji.
Brak reakcji na przejawy przemocy jest w gruncie rzeczy cichym przyzwoleniem na jej panowanie. Jeśli pozostaniemy obojętni, będzie zataczała coraz szersze kręgi.